υπερστερεοσκοπία

η, Ν

φυσ. μέθοδος στερεοσκοπικής φωτογραφίας, κατά την οποία η απόσταση μεταξύ δύο αντικειμενικών φακών κατά τη στιγμή τής φωτογράφισης είναι αισθητά μεγαλύτερη από την κανονική απόσταση τών οφθαλμών.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. hyperstereoscopy < hyper- (< ὑπερ-*) + stereoscopy (πρβλ. στερεοσκοπία)].